John Frick Band (SA/NL) club: Goorblues concert report: Freddie -
photo credits: Freddie |
Goorblues op een vrijdagavond? Op vrijdagavond vinden hier met regelmaat ook roots concerten plaats maar blues was me vreemd. Aangekomen verneem ik dat het concert los staat van hun eigenste programmatie en dus alles in handen licht van externe blues liefhebbers. Op de affiche vanavond staat de John Frick Band en daarvoor moeten we richting Zuid-Afrika of mogen we stellen dat Den Haag al ver genoeg is want het is in deze regio dat deze John Frick zich laat omringen door Nederlandse blues muzikanten. Gooreind ligt nu niet bepaald ver van onze noorderburen en dus verwacht ik zelfs meer Nederlanders dan eigen landgenoten hier in Café ’t Goor. Ruim op tijd en zo horen we bij de soundcheck al waar het om gaat. Klassiekers als ‘29 Ways’ van Willie Dixon en Elmore James zijn ‘Shake Your Moneymaker’ worden al opgevoerd. Uiteraard willen we meer dan een avondje grasduinen in het oeuvre van de blues en dat zullen we ook krijgen. John Frick laat zich omringen door Leo Birza op de black & white keys en ook als ‘additional vocals’. Opmerkelijk is de aanwezigheid van een saxofoon en daarvoor tekent Tom Moerenhout. Verder bestaat deze band nog uit een ritme sectie dat bestaat uit Nico Hart op de basgitaar en Michel De Man aan de drums. ‘Blinded’ en ‘Say Wat You Want’ zijn de eerste wapenfeiten van de avond en dit zijn nummers die je ook kan terugvinden op hun 2de album ‘Urban Crossroads’. Hun repertoire bestaat uit een mix van West Coast, Chicago en door Tom’s saxofoon zijn er soms ook flarden uit New Orleans hoorbaar. Leo aan het keyboard krijgt ook de taak om eens op te draven als lead vocals en dat gebeurt met ‘You Don’t Know Me’. De avond wordt afgewisseld door gekend werk zoals Howlin’ Wolf zijn ‘Killer Floor’ en BB King zijn ‘The Thrill Is Gone’ maar de ‘thrill blijft aanwezig ook met eigen werk als ‘Recession Blues’ een heerlijke ‘stomp’ of met werk uit hun laatste album ‘K.02 Sessions’ met nummers als ‘Thrill Seeker’ en ‘Down In Mexico’. Een aangename kennismaking met deze John Frick Band met ook voldoende afwisseling van goede gitaarrifjes en heerlijke ‘slide’. |
|